Als een schrift zonder ezelsoren

Maagdelijk en onbeschreven ligt het voor ons, als een vers schrift zonder ezelsoren. Het nieuwe jaar 2023. Als een lege kleurplaat die we mogen inkleuren, een vers geprepareerde piste vroeg in de ochtend, glanzend en onaangetast.

Terugkijkend op het jaar dat achter ons ligt, was het er een van uitersten. Van kwetsbaarheid – toen de vanzelfsprekende gezondheid ineens niet meer zo vanzelfsprekend bleek. Van snel moeten schakelen, keuzes maken op gevoel en intuïtie, en dan ontdekken hoeveel je eigenlijk aankunt. Hoe veerkrachtig je bent, juist als het er écht op aankomt.

We voelden verdriet en machteloosheid om het intense verlies dat goede vrienden trof. We stonden stil. We leefden mee. En tegelijkertijd vonden we ook kracht in het kleine: eenvoud, rust, een lach om iets kleins dat ineens groot werd. Soms juist dán, als het leven even niet meezit, leer je de echte waarde van ‘genieten’.

We pakten de camper en gingen gewoon. Zelfs als donkere wolken zich samenpakten en de regen viel. Buitenlucht doet iets met een mens – vooral in de natuur waar je je hoofd kunt leegmaken en je hart kunt vullen.

Er was ook onverwachte vreugde: een bezoek aan een kind in het buitenland, tijdelijk thuis ver van huis. En als kers op de taart: de kerstvakantie. Omringd door onze kinderen, die inmiddels opvallend volwassen blijken in hun doen en denken. Soms betrap ik mezelf op de gedachte: Wanneer is dit eigenlijk gebeurd? En dan zijn daar ook de kleinkinderen – ieder met hun eigen karakter, hun eigen prachtige persoontje.

Genieten. Dat hebben we gedaan. En daar gaan we mee door. Niet blijven hangen in wat zwaar was, maar blijven richten op het licht. Op dat wat ons blij maakt, wat zin geeft, wat leven brengt.

We wensen iedereen toe dat we, als we over twaalf maanden weer terugkijken, een jaar zien dat kleurrijk is ingekleurd. Met momenten van verwondering, liefde, verbinding en vooral: veel kleine grootse genietmomenten.

Wil je meer persoonlijke verhalen lezen? 
Ga dan naar naar [Chaletklets]