Verkoop in crisistijd

25 mei 2021- geschreven door Manon
Ik laat mijn billen zakken, midden in een groot bloemenveld in Oostenrijk. Pluizenbollen springen en waaien mijn kant op. Ik sluit mijn ogen en wens de wereld mooier dan mooi. Dan kijk ik om me heen — naar de bonte schakering van de boterbloem, de zonnige paardenbloemen, de lieftallige madelief, het wuivende fluitenkruid, de lila pinksterbloem en de trotse margriet. Her en der zelfs een verdwaalde klaproos. Bijtjes zoemen van bloem naar bloem en krekels zingen hun luidste lied.

Wat is het weer heerlijk om hier te zijn, in Oostenrijk bij Chalet Brammetje. 

We hebben zojuist onze wandelschoenen dichtgeknoopt en zijn direct vanuit het chalet gaan lopen. De ‘Sonnenwanderung’ staat op een bord langs de weg. Vanuit Chalet Brammetje wandel je zo de berg af, langs Gasthof Geisl, dwars door de geurende weilanden.

Je kent ze vast wel: die perfect verzorgde groene weiden die tegen de hellingen geplakt lijken. We hebben er al zo vaak bewonderend naar gekeken. Wat een respect hebben we voor de boeren, die vaak met het hele gezin het gras maaien, hooien en verzorgen.

Vandaag wandelen we door diezelfde weides. Alles staat in bloei, nog voor het weer wordt omgetoverd tot hooi voor de winter. Onderweg passeren we groepjes bomen, stromende beekjes, en — onvermijdelijk — het bankje met uitzicht. Ruud kan het niet weerstaan. Ik laat me iets verderop neer, midden in dit levende veldboeket. Aarden, de natuur opsnuiven en alle bloemen en insecten van dichtbij bewonderen: dat is mijn meditatie vandaag.

En ja in die weilanden zijn we nu, groeiend en bloeiend voordat er weer hooi voor de winter van wordt gemaakt. Groepjes bomen en stromende beekjes passerend en het roepende bankje met uitzicht niet kunnen weerstaand. Althans Ruud niet. Ik zit er een stukje naast, met mijn billen in dat grote prachtige veldboeket. Aarden, de natuur opsnuiven en alle bloemen en insecten van dichtbij bewonderen.

Van bloemenveld naar beslissingen

Het zijn spannende tijden voor ons geweest. Door de pandemie kwam de verhuur van onze chalets in Oostenrijk volledig stil te liggen. Geen gasten, geen inkomsten, wél verplichtingen. En dus moesten we stappen zetten — zonder te weten wat de toekomst zou brengen.

Soms moet je vooruitkijken, zelfs als het voelt als koffiedik kijken. Scenario’s afwegen, knopen doorhakken. Dat deden we. En we besloten: Chalet Xieje gaat in de verkoop.

De aanleiding kwam eigenlijk al vroeg in het voorjaar van 2020. Toen voelden Ruud en ik: dit is niet zomaar iets van een paar maanden. En dat gevoel zat goed. Ik vond het soms beangstigend. Niet vanwege het virus an sich — mijn para-medische achtergrond heeft me geleerd dat virussen er gewoon bij horen, en dat een sterk immuunsysteem onze beste bescherming is. Nee, het enge zat ‘m in hoe de hele wereld reageerde. Vooral die impact. De hele wereld stond stil. En onze inkomsten dus ook.

We deelden onze zorgen met twee van onze kinderen. Eén optie was om Chalet Xieje te verkopen. Ons kindje waarvan we altijd hadden gezegd; die verkopen we nooit.

Die dag namen we even afstand. We stapten in de cabrio, richting Noordwijk, met de kap open en de wind in ons gezicht. In Noordwijk dronken we met zicht op de grijze golven onze meegebrachte koffie. Net toen we weer naar huis reden, belde onze zoon vanuit Londen.

“Mam! Ruud! Willen jullie Xieje echt verkopen? Nee toch?”

Ruud parkeerde de auto langs een willekeurige straat in Noordwijk. Een prachtige straat, met ruime villa’s. Ruben begreep ons wel, al maande hij ons niet uit emotie te handelen. En eerlijk? Dat waren we ook niet van plan. We beseften: een goede ondernemer beslist niet vanuit paniek, maar vanuit een weloverwogen plan.

Tijd voor actie

IIn januari 2021 maakten we de balans opnieuw op. Een hele winter geen verhuur, geen tegemoetkoming, een starende hypotheek en slinkende reserves. Het werd tijd om te handelen. Zoals zo vaak bij grote beslissingen, hadden Ruud en ik dezelfde gedachte op exact hetzelfde moment.

“Chalet Xieje?”
“Ja.”

We maakten een verkooplink op onze website, plaatsten een advertentie op Marktplaats en deelden het op LinkedIn. Dat was vrijdag 29 januari 2021. Binnen een weekend stroomden de reacties binnen. Wat wás Chalet Xieje geliefd! Vijf dagen later, op 3 februari, zat ik koffie te drinken bij mijn moeder toen Ruud belde: “We hebben een serieus bod!”
 

Twee weken later zaten we bij de koper aan de keukentafel. We voerden hun adres in… Noordwijk. Toeval? We hadden het nog niet door tot we hun straat inreden. Het was exact de straat waar wij een jaar eerder stonden toen Ruben belde. We hadden daar stilgestaan, gepraat, overwogen. En nu? Nu stonden we er weer. Maar dit keer voor het huis van de kopers van Chalet Xieje.

Was het toeval? 
Of werd er iets opgepikt? Deze mensen kwamen al jaren in Königsleiten en hadden vaak voor Chalet Xieje gestaan, dromend van zo’n eigen plekje. 

Ik geloof niet in toeval. Nooit gedaan. En dit bevestigt dat opnieuw; Chalet Xieje heeft zijn nieuwe bewoners zelf gekozen. En wat zijn zij blij. Net als wij destijds. Ze zetten het voort in onze geest: met liefde en zorg.

Loslaten en verder gaan
Voor ons voelt het méér dan goed. We hebben onze herinneringen ingepakt — en dat zijn er veel. Genoeg om een leven lang op te teren. Tegelijkertijd hebben we nu weer financiële ruimte, rust in ons hoofd, lucht om te ademen. En dat is zoveel waard. Samen met een goede gezondheid zijn dat de echte pijlers van ons bestaan.

Ik sta op uit het bloemenveld, wrijf over mijn billen — het gras heeft een vage vochtige afdruk achtergelaten op mijn broek. Ruud en ik lopen weer verder, we kijken elkaar aan en knikken. Tevreden. Soms dwingen omstandigheden je tot nieuwe stappen, en die leiden soms onverwachts tot iets goeds. We maken zoals we altijd doen van de nood een deugd. En wat ben ik blij dat wij dat samen, als team, zo goed kunnen. Ik pluk nog een pluizenbol uit het veld, pak Ruuds hand, en blaas…

Ik wens de wereld mooier dan mooier dan mooier dan mooi.

Met liefs van Manon 

Soms vraagt het leven om loslaten- en soms om landen. Ben jij toe aan rust, ruimte en een plek waar je alleen maar kunt zijn? [Welkom bij Chalet Brammetje]